Bir çocuğa evi, arabayı ve ağacı boyattırabilirsiniz ama rüzgarı asla boyattıramazsınız. Bazı şeyler renksizdir, daha doğru bir deyişle renge ihtiyaç duymazlar. Bunların çoğunun özgürlük tasvirlerinde kullanılması da tesadüf olamaz. Rüzgar gibi, ışık gibi...
Renginin adını koyamadığımız şeyler, bizi özgür kılar.
Not: Arka planda Düş sokağı Sakinleri ve mor yel çalıyor. "yakın gel 'uçan' mor yel, çünkü uykular çok güzel..."
4 yorum:
Nasıl ki mutluluğun resmini yapamıyorsak, rüzgârı da rengarenk boyayamayız... :)
cocuklarin birseyi boyamasina gerek yok hayata renk katanlar onlar...
http://yinebeklerim.blogspot.com/2010/07/geleneksel-hayat-tespitleri-1.html
=))
Şehirlerin ruhu var mıdır sayın Özcan bey? varsa Ankara'nın ruhu ne renktir? :)
Yorum Gönder