Daha önceden de başka bir müşteri temsilcisiyle aramızda geçen dialogları yazmıştım. Bu sefer ki bambaşka ama, yazmazsam çatlarım. TTnet müşteri temsilcisi beni arar...
"Ben bilmem bilmem kim, Sayın S. hanım ile mi görüşüyoruz, yeni ttnet tarifeleri ile ilgili bilgilendirme yapacaktık da."
"Ben oğluyum."
Ev telefonu annemin üstüne olduğu için zamanında vekalet alıp ben açtırmıştım. Cep telefonuna da kendi numaramı yazmışım. Allah beni kahretmesin emi.
"Kendisi ile görüşebilir miyiz?"
"Kendisi şu an yanımda değil, evi aramayı denediniz mi? Hem kendisi uzay çağında yaşıyor, telapati ile iletişim kuruyor, internet tarifelerinden anlamaz. Bana anlatsanız olmaz mı?"
"Güvenlik sebeplerinden ötürü kendisi ile görüşmek zorundayız beyefendi."
Kibarlığı da elden bırakmıyor. Konuştuklarımız galiba kayıt altına alınmıyordu...
"Tamam neyin reklamını yapacaksanız hayır diyoruz 'sülalecek'. Girdiği kadarından memnunuz biz, zorlamaya gerek yok..."
Sessizlik. Gözünü sevdiğimin sessizliği.
"O zaman biz başka bir zaman arıyalım; ne zaman annenize ulaşabiliriz?"
"Beni arıyarak anneme ulaşamazsınız, hayatın acı gerçeği beyefendi."
"Ev numarasından ulaşabilir miyiz?"
"Bi deneyin yarın, neden olmasın? Ama dediğim gibi anlamaz bu işlerden pek."
İyi günler dilenir ve telefonlar kapanır.
Yarın annem "oğlum ttnet'ten aradılar, ismimi sen vermişsin" diye zılgıt atmasa iyidir. Size sorarsa ben bir şey demedim tamam mı?
0 yorum:
Yorum Gönder